Van cocaïne verslaving naar Jezus

Jos kon van jongs af aan al flink boos worden. “Ik was een jaar of 13 toen ik achter het huis met een kort bijltje bezig  was om een pin in de grond te slaan. Er kwamen vier jongens aan die vroegen of ik wel frietjes lustte. Ik wilde dat niet want ik had net nieuwe kleren. “Oh dan mag je ze wel allemaal” zei eentje, en hij gooit die hele zak friet over mij heen. Ik werd kwaad, pakte de bijl en sloeg iemand. Gelukkig met de botte kant. Dat ik zo uit mijn slof schoot zou nog wel vaker gebeuren.”

Cocaïne

Wat als kind begon met stelen van zijn ouders en inbreken bij anderen verergert zo dat Jos meerdere keren in de gevangenis is beland. Jos heeft een complete aversie voor justitie. En drugs, daar had hij het ook niet zo mee. “Ik moest niks hebben van die drugs, ook niet in de gevangenis. Daar werd wel Hasj gerookt maar ik deed daar niet aan mee”. Tot op een dag een vriend van hem langs kwam met cocaïne. “Hij kwam bij mij thuis. Ik was die dag helemaal nuchter, wat kon er mis gaan? Ik snoof het op en werd er helemaal rustig van. Ik dacht “wow, dit is het!”. Ik was toen achtendertig jaar, ik had een vrouw en hele lieve kinderen. Eerst gebruikte ik het alleen als ik op stap ging, toen alleen in het weekend en uiteindelijk gebruikte ik alles wat ik had, elke dag. Ik was soms vier dagen lang achter elkaar wakker. Als ik geluk had sliep ik drie uurtjes, het eerste wat ik dacht als ik dan wakker werd was “coke”. Mijn kinderen en vrouw hebben bijna twee jaar lang alles geprobeerd om mij van deze verslaving af te helpen. Ik moest kiezen om ze los te laten, ik wilde ze niet mee trekken. Op mijn vierenveertigste was ik alles kwijt. Mijn plek, kinderen, broers en zussen. Alles. Ik vroeg me af wat voor zin het leven nog had. Het is een wonder dat ik er nog ben, dat gevoel zat echt diep.”

In de ogen van Jezus

Tijdens een werkstraf kwam Jos een jongen van vroeger tegen: Riny. Een van de jongen die patat over Jos heen gooide. “Hij kwam naar me toe en vroeg hoe het met mij ging en dat Jezus mij wilde helpen. Daar wilde ik helemaal niks van weten. Maar ik kon de liefde in zijn ogen niet ontkennen. Ik geloof dat ik toen in de ogen van Jezus heb gekeken. Dat zorgde voor een omslag.” Jos sluit zich aan bij een kerk. Als er wordt gebeden voor zijn verslaving verdwijnt de constante gedachte aan coke. Jos kickt af.

Harde waarheid

Nu gaat Jos langs scholen vanuit stichting Voorkom. ““Het eerste wat ik die jonge gasten vraag is om aan iemand te denken die hun nooit zal verlaten. Daarna vertel ik ze dat die persoon zal verdwijnen als je verslaafd raakt. Dan is de verslaving het enige wat er over blijft. Een harde boodschap, maar wel de waarheid. Ik ben daar om een verslaving te voorkomen.”

Benieuwd naar het hele verhaal van Jos? Luister de uitzending hier onder: