Christian Verwoerd over zijn burn-out, wachten op een doorbraak en Gods trouw als schild

Opeens stilstaan

In september 2022 kreeg Christian Verwoerd corona. Waar anderen na een paar weken opknapten, bleef hij zich erg lang slecht voelen. “Er bleef een duizeligheid hangen en midden in een tour moest ik een concert afbreken. Daarna kwam er een hele heftige tijd waarin ik zocht naar antwoorden.”

Eerst dacht Christian dat het long covid was, maar later bleek dat niet het geval: “Ik had lang het idee dat het long covid was. Dat had ik ook zo gedeeld. Maar na driekwart jaar ontdekte ik dat het stressgerelateerd was.”

Geen muziek

Nieuwe liedjes schrijven? Dat zat er in die tijd niet in. Het enige wat ik kon doen, was heel even achter de piano zitten. Maar daar werd ik duizelig van. Heel bizar. Ik kon weinig prikkels hebben. Zelfs muziek luisteren was vaak te veel.” 

Pas toen hij via YouTube een specialist vond, viel het kwartje. “Ik kwam een expert tegen die precies uitlegde wat ik had. Dat gaf zoveel herkenning. Ik heb echt heel diep gezeten, maandenlang op bed gelegen. Maar door die inzichten en gesprekken met anderen kon ik uiteindelijk stap voor stap weer opkrabbelen.”

Teken van hoop

Midden in die moeilijke periode kreeg hij bemoediging uit onverwachte hoek. “Op een dag was ik aan het wandelen bij ons in de buurt. Je kunt daar makkelijk de dijk op, en dan kijk je uit over de Lek. Ik vroeg me echt af: hoelang gaat dit nog duren? En precies op dat moment voer er een schip voorbij met de naam ‘De Volharding’. Dat voelde als een knipoog van God. Alsof Hij tegen me zei: hou vol.”

Christian voelde dat hij moest wachten op Gods timing. “Je kunt niet altijd zelf de deuren openen. Soms moet je gewoon wachten tot God iets doorbreekt. Daar gaat mijn lied ‘Voor een gesloten zee’ ook over.”

God als trouwe Vader

In deze periode veranderde Christians beeld van God, maar ook dat van zichzelf: “Ik heb geleerd om echt te beseffen dat ik Zijn kind ben. Dat is niet afhankelijk van mijn prestaties. Hij heeft mij uitgekozen en elke dag dat ik opsta, is een dag waarin Hij mij het leven geeft. En dat is genoeg.”

In de periode dat het zo slecht ging, is het vaderschap van God opnieuw voor hem gaan leven: "Ik heb echt Gods trouw gezien. Zelfs op de momenten dat je gevoel alle kanten op gaat. Uiteindelijk, als ik terugkijk, zie ik dat God echt betrouwbaar is. Hij laat niet los."

Gedenkstenen

Christian zag Gods trouw in grote en kleine dingen. “Soms hadden we een zware dag en dan stond er ineens iemand met een bos bloemen voor de deur. Of mijn vrouw had het moeilijk en precies op dat moment kwamen er vrouwen uit de kerk langs met bloemen voor haar. Dat soort kleine dingen waren voor ons heel groot.”

Hij legde deze momenten vast in een mapje op zijn telefoon: ‘Gedenkstenen’. “Daarin bewaar ik screenshots van Bijbelteksten, bijzondere enveloppen die we kregen, en zelfs een foto van het schip ‘De Volharding’. In de Bijbel zetten mensen gedenkstenen neer om Gods daden niet te vergeten. Dit is mijn manier om dat te doen.”

Een schild en een pantser

Toen Christian langzaam opkrabbelde, kwam de muziek weer terug. Eerst voorzichtig in zijn studio, later met nieuwe nummers. “Ik had geen druk van buitenaf, dus ik heb gewacht tot het echt weer kwam. En in die tijd kwam ik steeds Bijbelteksten en overdenkingen tegen over wachten en volharding. Die hebben me erdoorheen gesleept.”

Gods trouw werd een houvast. “In de Psalmen staat: Gods trouw is een schild en een pantser. Ik ervaar dat ook zo: Zijn trouw is als een wapen. Als je terugkijkt naar wat God in het verleden voor je heeft gedaan en je daarop richt, dan wordt Zijn trouw heel zichtbaar. Het wordt als een wapen waarmee je met vertrouwen de toekomst tegemoet kunt gaan.”

Wil je meer horen over het verhaal van Christian? Luister dan het volledige interview hieronder terug!