Peter werd ontvoerd in Afghanistan: Diepste lessen leer je in een crisis

Rustige jaren

Het waren de 'rustige jaren' dat Peter, zijn vrouw Naomi en de kinderen in Afghanistan woonden. "In de loop der jaren is het minder veilig geworden, maar nog steeds veilig genoeg om daar te wonen en te werken. Je houdt er altijd rekening mee dat er gevaar komt. Je werkt in een risicogebied, dan bereid je er enigszins op voor. We hebben de nodige veiligheidstrainingen gevolgd."

In eerste instantie dacht Peter dat hij ontvoerd werd door de Taliban, maar dat bleek niet zo te zijn. De criminelen eisten 2 miljoen dollar losgeld. "Ik had niet de geruststelling dat ik er levend uit zou komen. De onderhandelingen liepen volledig spaak na een dag of vijf. Dan is de grote vraag: wat nu?"

Slapen in kippenhok

"In de eerste week werden we elke avond bij schemer ergens anders naar toegebracht. We hebben een paar nachten in de bergen doorgebracht. Een nacht sliep ik in een kippenhok", vertelt Peter. "De eerste week heb ik bijna geen eten gehad, we kregen wel wat brood. Op de eerste dag kreeg ik een appel, dat ik weet ik nog goed. Zonder eten kun je best een tijdje, maar we kregen heel weinig drinken. Dat brak ons wel op. Mijn Afghaanse vriend en ik zaten vastgeboeid aan elkaar. De dagen moest ik zittend of liggend doorbrengen. 's Avonds moesten we een paar uur lopen om vervolgens weer opgesloten te worden. Het was allemaal erg onzeker.

Allermoeilijkst

"De moeilijkste momenten waren de momenten dat je geen flauw idee had hoe lang het ging duren", vertelt Peter Oosterhuis. "Je hebt ontvoeringszaken die binnen een paar uur of een paar dagen aflopen, op een goede of niet zo goede manier. Maar je houdt ook rekening met een ontvoering die twee jaar duurt. (...) Die onzekerheid knaagt, dat is ontzettend lastig. En gescheiden zijn van je gezin, dat is voor mij het allermoeilijkste geweest. Gewoon niet weten of je je vrouw en kinderen ooit weer gaat zien. of je het overleeft. Er gaat van alles door je heen."

"Ik moest mijn gezin als het ware teruggeven in de handen van God. Ik heb moeten zeggen: hoe dit ook gaat aflopen, ik ben in uw handen. Dat is heel moeilijk, omdat je zelf een duidelijke voorkeur hebt hoe het af moet lopen. Uiteindelijk kom je op een punt dat je zegt: niet zozeer mijn wil gebeurt, maar het is God die regeert. Hij heeft de touwtjes in handen."

God vertrouwen

"Ik geloofde al best lang. Maar wat stelt je geloof voor? Het is makkelijk om te geloven in tijden dat het je voor de wind gaat. Juist in momenten van crisis komt het erop aan wat dat geloof inhoudt. Ik heb altijd geleerd om God te vertrouwen. Hij weet wat Hij doet, mijn leven ligt in zijn handen. Dat moet je letterlijk doen in die situatie. Dat is echt een uitdaging, een moment van vertrouwen en overgave dat heel heftig en pittig is."

"Veel situaties vragen om je vertrouwen op God te stellen. In mijn geval was het een extreem geval, maar je hebt ook situaties van ziekte of dat je je baan verliest of dat dierbaren overlijden. Je moet uiteindelijk komen tot een moment van diep vertrouwen in God. En overgave, dat Hij weet wat Hij doet, dat Hij de touwtjes in handen heeft."

Het hele gesprek met Peter Oosterhuis kun je hier terugluisteren.

Beeld: Unsplash