Noah verloor haar anderhalf jaar oude zoontje: "Hoe diep het dal ook is, de zon blijft er altijd"
10 januari 2024Een halfjaar geleden overleed Joas, het jongste zoontje van Noah, aan een stofwisselingsziekte. Hij mocht 1,5 jaar oud worden. "Zijn leven was heel kort, maar God heeft ons zoveel wonderen gegeven in die tijd, zoveel dingen die niet mogelijk waren, maar waar we toch van mochten genieten." In De Lunchroom deelt Noah haar ontroerende verhaal.
Sinds kort heeft De Lunchroom een nieuwe rubriek: ‘Schuif aan bij Daan’. Hierin hoor je spontane verhalen van luisteraars die over van alles en nog wat kunnen gaan. Op een zonnige winterdag vroeg Daan aan de luisteraars wat het zonnetje met hen doet.
Daarop reageerde Noah: Heerlijk in het zonnetje bijkomen na een gesprek te hebben gehad in het UMCG naar aanleiding van het overlijden van onze zoon. Wat kun je dan intens genieten van gewoon de zon. Warmte en leven met troostend effect.
De zon blijft er altijd
Het voelen van de zon op je gezicht is voor Noah nu extra bijzonder: "We hebben foto's gemaakt van de begrafenis. De fotograaf vroeg of ik de foto's in zwart-wit wilde. Toen zei ik: 'Doe maar in kleur'. Hoe diep het dal ook is, de zon is er altijd. Alle kleuren om je heen blijven er altijd, zelfs dan."
Wonderen
Noah is moeder van vier kinderen. Haar jongste zoontje was zwaar gehandicapt: "Zijn hersenen waren erg beschadigd. In de eerste maanden van zijn leven merkte hij alleen onze stem, geur en aanraking."
In november 2022 lag Joas op sterven. De kerk van de familie heeft destijds veel gebeden. Daarna gebeurden er veel wonderlijke dingen: "In de zeven maanden daarna kreeg hij zijn zicht terug terwijl hij blind was. Hij kon ons zien en naar ons lachen. Hij kon zelfs rollen, wat hij daarvoor nooit kon."
Niet meer voor genezing bidden
Van dat wonder mocht Noah een halfjaar na het overlijden van Joas getuigen in het ziekenhuis. Een van de artsen vroeg of ze niet wilde dat het wonder verder was gegaan en dat Joas was genezen: "We hebben gebeden voor een wonder en geloofd dat hij helemaal genezen zou worden."
De maand voordat Joas overleed, wisten zijn ouders dat ze niet meer voor genezing konden bidden: "Onze houding werd toen anders en ik geloof dat God dat deed. Op het moment dat zijn overlijden kwam, was het gewoon goed. We hadden voor God gebeden hoe we wilden dat Hij hem thuishaalde. Dat ik alleen met hem mocht zijn en voor hem mocht zingen. Dat hebben we allemaal gekregen. Daar zijn we heel dankbaar voor."
