Nirky Postema over het verlies van haar kinderen: "Zelfs toen we afscheid moesten nemen, bleef ik hopen op een wonder"

Een jeugd in armoede

Nirky werd geboren in de Dominicaanse Republiek, waar ze opgroeide in armoede. “Mijn moeder en ik woonden in een heel klein huisje. Het was eigenlijk een kamer van zo’n 3 bij 4 meter. Het dak was van golfplaten, en als het regende, lekte het water overal doorheen. We moesten dan emmertjes neerzetten. Onze douche en wc waren een emmer en een gat in de grond, die we deelden met vijf andere gezinnen.”

Toch voelde ze zich gelukkig als kind: “Mijn moeder zorgde ervoor dat ik nooit iets tekortkwam. Ze had zelf soms honger, zodat ik genoeg had. Dat hoorde ik later pas, toen ik mijn boek ging schrijven. Maar als kind kende ik niets anders, dit was gewoon mijn realiteit.”

Ontmoeting met God

Het geloof kwam later in haar leven, via een christelijke jeugdgroep. Hoewel haar stiefvader heel streng was en haar niet vaak liet spelen met andere kinderen, mocht ze op een gegeven moment wel mee naar een christelijk jeugdkamp. 

“Dat kamp veranderde mijn leven compleet", vertelt Nirky. "We waren daar eigenlijk alleen maar met God bezig. Ik hoorde wie Hij is, dat Hij van me houdt, en dat een leven met Hem het antwoord is. Op een gegeven moment werd er gevraagd wie zijn of haar leven aan Jezus wilde geven. Ik voelde vanbinnen: ja, dat wil ik. Dus dat heb ik ook gedaan. Sindsdien heb ik God nooit meer losgelaten.”

Nieuwe start in Nederland

Op 19-jarige leeftijd vertrok Nirky naar Nederland om te studeren. Ze kwam in Zwolle terecht. Daar ontmoette ze ook haar man. Nirky wist al vanaf haar zestiende dat ze geen kinderen kon krijgen. “Dat heb ik hem eerlijk verteld. Gelukkig was dat geen probleem voor hem. Voor mij was het ook iets wat ik al geaccepteerd had. Het deed me toen niet zo veel.”

Toen ze eenmaal getrouwd was, begon dat te veranderen. Ze zag leeftijdsgenoten om haar heen kinderen kregen, en zo groeide bij Nirky de vraag of God toch een wonder zou kunnen doen. “Ik had niet echt een sterke kinderwens, maar ik wist dat God wonderen kon doen. We besloten ervoor te bidden, zonder verwachtingen, meer met het idee: als God het wil, dan gebeurt het.”

Wonderlijke zwangerschap

Na zeven jaar huwelijk gebeurde er iets bijzonders. Tijdens een vakantie zat Nirky in een kerk en legde haar hand op haar buik. “Er werd gebeden voor genezing, en ik voelde een warmte in mijn buik. Eerst vond ik het raar, maar wat later bleek ik zwanger te zijn. Dat was een wonder van de Heer!”

Nirky was dolgelukkig en wilde het aan iedereen vertellen: "God had een wonder gedaan! Ik dacht echt dat dit een groot getuigenis ging worden. Iedereen zou zien hoe geweldig God is.” Maar na 23 weken zwangerschap ging het mis, vlak voor een geplande reis naar Bonaire. Hun zoon Elia werd na 24 weken geboren en overleed kort daarna. “Mijn hart brak in duizend stukjes. Ik dacht: God heeft dit wonder gedaan, hoe kan dit nu eindigen? Zelfs toen we afscheid van hem moesten nemen, bleef ik hopen op een wonder.”

Dubbel verdriet

Na het verlies van Elia vond Nirky het moeilijk om met haar geloof om te gaan: “Ik had van de daken geschreeuwd over het wonder van mijn zwangerschap. Achteraf voelde ik bijna schaamte. Wat moesten mensen nu van God denken? Het was dubbel verdriet: om mijn kind, en om wat mensen misschien over God zouden denken.”

Ook naar de kerk gaan werd lastig. "Ik ben een poosje niet gegaan en de keren dat ik er wel was, vond ik het heel moeilijk. Toen ontdekte ik hoe vaak we zingen over God die geneest, wonderen doet en je gebed beantwoordt. Dat was heel confronterend. Bij mij gebeurde dat namelijk niet. Het was te pijnlijk, ik zat alleen maar te huilen. Natuurlijk is het helemaal waar, maar op dat moment was het voor mij niet de waarheid.”

Na Elia verloor Nirky nog zes kinderen, waarvan vier miskramen. Toch bleef ze vasthouden aan haar geloof. Hoe ze dat deed, hoor je in de rest van het gesprek! Je kunt de hele uitzending hieronder terugluisteren. Ook kun je Nirky's boek 'Zes parels in de hemel'  bestellen via deze link.