Herder Sjoerd: In de herfst keert het leven zich naar binnen
1 november 2018Donderdag hoorde je hoe Jorieke met voormalig herder Sjoerd Stellingwerf de natuur in trok. Bij zijn oude schaapskooi genoten ze samen van de omschakeldag van de zomer naar de herfst. Ze praten over verstilling, het zoeken naar waardigheid en waar God in de natuur te vinden is. Sjoerd: "Stemmen van afwijzing kunnen er zijn, maar erken ze dan maar. Hij zegt: wees mens, besta, lach en vier."
Sjoerd Stellingwerf: "God acht de mens heel hoog, ze hoog dat hij hem met Zijn eigen adem tot leven wekt. Dat doet hij bij schapen en lijsters of andere beestjes niet. Hij zei: laat ons mensen maken naar ons beeld! De waardigheid die de mens van zijn Schepper meekrijgt is enorm. Als wij mensen ons niet waardig voelen, dan helpt het scheppingsverhaal enorm. En die mens wordt pas door Zijn rechtstreekse persoonlijke beademing levend. Ik kan het nog steeds niet begrijpen het maakt me zo rijk."
Geroepene
"Weet dat voordat jij dit dacht God als een liefhebbende schepper de mens heeft gemaakt. Voor mijn afwijzing zegt hij al: wees mens, besta, neem ruimte in, dans, lach, vier! Stemmen van afwijzing die kunnen er zijn, erken ze dan maar. Die gevoelens staan in het perspectief van in dat alles ben ik wel een geroepene. Als dat gaandeweg een beetje doorwerkt is dat een ongekend medicijn."
Hijgend hert
Sjoerd heeft zich in zijn zoektocht naar waardigheid opgetrokken en gespiegeld aan psalm 42. "Om te beginnen moet ik even zeggen dat het min of meer de juiste uitleg is als we het vertalen met ‘het hijgend hert der jacht ontkomen'. Dat hert hijgt wel, maar niet door de jacht. Dat staat niet in de grondtekst. Omdat die verlangt naar water en het niet vindt, weet dat dier ik ga dood. Dat hert is in levensgevaar. Ik denk dat David dat beeld heeft opgedaan in zijn werk als herder. Want ik heb hier de herten om me heen gehad en ook dichtbij omdat ik voor de herten een bekende was en naar de schapen rook kwamen ze soms tot op een paar meter."
Inspiratie
David heeft van dichtbij gezien wat er met een beest gebeurd als het echt uitdroogt. Daar herken ik mezelf in, David heeft enorm moeten knokken met wie God voor hem is en wie hij zelf mocht zijn en hoe hij in het leven mocht staat. Hij kende de honger van als je geen water vindt dan ga je dood. Als ik nu geen inspiratie krijg, dan loop ik dood op mijn eigen patronen. Als ik nu geen liefde voor de ander krijg dan loop ik dood op de frustratie. Die frustratie zal heus wel terecht zijn maar als ik nu geen inspiratie krijg dan word ik een bitter mens. Zo vanuit die nood verlang ik naar God."
Je kunt het hele gesprek hier terugluisteren.
Beeld: Judith Noorlandt
