Edi Hoefnagel ervaart rust en vrede na hotelramp: 'Ik voelde God zo dichtbij'
29 augustus 2024Op dinsdagavond 6 augustus werd het letterlijk en figuurlijk zwart in het leven van Edi Hoefnagel. Samen met haar man Mark en hun zoontje van bijna twee genoot ze van een paar dagen vakantie in Duitsland. Plotseling werd er op de hoteldeur geklopt en moesten ze hun kamer direct verlaten. Kort daarna stortte het gebouw in, en Edi en haar gezin werden bedolven onder het puin. Wat volgde waren uren van angst en onzekerheid. "In de eerste seconden dacht ik: Is dit mijn leven? Dit kan het toch niet zijn?" vertelt Edi in De Lunchroom.
Gelijk gaan bidden
Terwijl Edi vastzat onder de brokstukken, zocht ze gelijk God: "Meteen op dat moment zijn we keihard gaan bidden," deelt ze. Ondanks de chaos om haar heen, voelde ze een onverklaarbare rust. "Omdat ik mijn man Mark ook hoorde bidden, had ik eerst niet door hoe slecht hij eraan toe was."
Edi probeerde contact te zoeken met de buitenwereld. Ze stuurde berichten naar vrienden en familie en nam zelfs een geluidsopname op haar telefoon op. “Ik voelde God zo dichtbij,” vertelt ze over die momenten.
Uren van wachten en bidden
Het eerste lichtpuntje kwam toen Edi en haar zoontje werden gered. Maar de angst bleef, want Mark lag nog steeds vast onder het puin. “Ik wist niet meer of ik Mark zou terugzien. Toen heb ik uren in spanning gezeten. Dat waren echt de akeligste uren van mijn leven.” Pas 13 uur later kon Mark worden bevrijd. Hij werd direct naar het ziekenhuis gebracht, en weer begon een periode van onzekerheid en wachten.
In deze moeilijke tijden vond Edi kracht in de gebeden van hun omgeving. “Ik heb echt een muur van gebed ervaren. Een grote cirkel om ons heen,” vertelt ze. De kracht van deze gebeden gaf haar moed om door te gaan. "Bijna drie weken na het ongeluk gaat het naar omstandigheden goed met mij en ons zoontje," zegt Edi. "Ik voel me nog steeds heel erg gesterkt."
Een lange weg voor Mark
Voor Mark is het herstel zwaar. “Mentaal trekt hij het, maar lichamelijk is een ander verhaal,” legt Edi uit. “Zijn nieren blijven de allergrootste zorg.” Ondanks deze zorgen blijft er hoop dat Mark's nieren weer gaan functioneren zonder dialyse. Edi blijft vol vertrouwen: "Wij vertrouwen compleet op onze Heer dat hij een veel groter wonder gaat doen."
Ondanks alles voelt Edi geen boosheid of verwijten. Integendeel, ze ervaart een diepe vrede. Hoe dat kan? “Dat is de liefde van Jezus die we krijgen!”
Je kunt het hele gesprek hieronder terugluisteren!
