Anne zei het geloof vaarwel, maar bleef God zoeken

In haar omgeving schrikken mensen weleens als Anne van Veen-van Tricht vertelt over haar vragen en zoektocht in het geloof, vertelt ze in Brandstof. “Ik denk dat het de bubbel is waar je in zit, die dat spannend vindt. Als jij zelf aan je geloof twijfelt, doet dat ook iets met anderen. Want je staat niet los met elkaar, maar in verbinding.”

Van jongs af aan werd ze opgevoed met het geloof. Ze was regelvast, maar begon in de loop van de tijd steeds vaker over andere dingen te denken. “Als dat niet geaccepteerd wordt door een kerk of gemeenschap, dan hoor je er niet bij. Dat zette mij op een gegeven moment voor het blok. Ik dacht: dan is het misschien maar dat ik er niet meer in geloof.”

Afscheid van het geloof

Ze voelde zich niet meer de authentieke Anne die geloofde, vertelde ze. “Het lukte niet meer om binnen de kaders te geloven. Toen heb ik God doodverklaard. Maar dan vooral díe God van de andere mensen, waar ik zelf geen verbinding meer mee kon voelen.” Een spannend besluit, vertelt Anne. “Want het geloof was in alles verweven, zoals bidden voor het eten en slapen gaan. Dat viel allemaal weg. Ook heeft het gevolgen voor anderen: je man, je vrienden, je familie.”

Het was spannend om het christelijk geloof vaarwel te zeggen. “Ik dacht vooraf: mijn leven stort in elkaar. Maar dat gebeurde niet. De wereld draaide de dag erna nog gewoon door. Natuurlijk klinkt dat logisch, maar voor mijn gevoel was dat gek. Voor mijn gevoel gebeurde het omgekeerde. De vrijheid vond ik heerlijk.”

Blijven zoeken

Toch bleef Anne zoeken. “Ik was los van het geloof gekomen, maar kwam erachter dat ik het helemaal niet los wilde laten. Wel wilde ik loskomen van de verwachtingen van andere mensen.” Zo schiep ze meer ruimte door haar behoefte hieraan uit te spreken naar haar directe omgeving. “Toen zij het accepteerden, was dat ook minder erg. Doordat ik zo lang in de kerk heb gezeten, spreek ik ook de taal van mensen binnen de kerk.”

Mede vanwege haar man Robbie bleef Anne zoeken. Hij werkt bij Royal Mission en is altijd in God blijven geloven. "Ze beschrijft dat als 'een zegen en een vloek, maar meestal een zegen'. “Ik denk dat de meeste mensen die door dit proces gaan, klaar zijn met het hokje en een hele andere kant opgaan. Maar ik kon dat niet: ik moest in verbinding staan. Ik werd er continu opnieuw mee geconfronteerd, want het is ook zíjn leven."

Dat was wel ingewikkeld: "Want de mensen die wel in het christendom zitten, willen niet dat er aan hun zekerheden worden gerammeld. Dus voor hen is dat niet leuk en ook niet voor mij, want ik heb af en toe geen zin om die discussie te voeren. Maar de zegen is dat als je dat wel doet, er veel moois uit kan komen. Daardoor heb ik er uiteindelijk ook veel waarde in ontdekt. Anders had ik misschien wel het kind met het badwater weggegooid.”

Andere perspectieven

In haar zoektocht laat ze zich graag inspireren door andere denkers en religies. “Dat helpt mij erg om nieuwe perspectieven te bieden op wat ik denk. Je wordt je bewust van wat jij gelooft. Zo ben ik het beeld van de hemel veel minder letterlijk gaan nemen en veel geestelijker gaan benaderen, daardoor vond ik het opeens veel mooier.”

Komt ze dichterbij God met haar zoektocht? “Ik denk het wel. Doordat ik nu meer met mezelf kan verbinden, kan ik me ook beter met God verbinden. En als ik meer verbinding heb met God, kan ik het ook gaan uitdelen. Want als ik er geen connectie mee kan maken, heb ik er uiteindelijk niet zoveel aan." Ze hoopt dat het een levenslange zoektocht wordt: “Ik hoop niet dat ik ooit denk: nu weet ik alles.”

Beluister het interview: 

Groot Nieuws Radio · Anne zei het geloof vaarwel, maar bleef God zoeken