Bert Noteboom: "Eenheid in de kerk betekent niet dat je het overal over eens moet zijn"

Noteboom: "Wat ik als positieve trend zie: Ik mag nu vijftien jaar dienen in Almere, in een gemeente van gereformeerd belijden, maar denk dat zo’n 15 procent van de gemeente baptist is. We staan als gemeente voor de kinderdoop, maar willen daar geen discussiepunt van maken. Je mag als persoon van standpunt verschillen want in deze stad er zijn nog tweehonderdduizend mensen niet-christelijk. Laten we het daarover hebben! We willen elkaar niet bestrijden, maar geloven samen in de Here Jezus Christus. Ook in baptistengemeentes kom ik dat tegen: Dat mensen volwaardig lid mogen worden die daar anders in staan."

"Deze dingen doen er in de eeuwigheid namelijk niet toe. Als Jezus over de kerk of de eeuwigheid praat, zijn dit geen hoofdthema’s. We zijn zo divers in de kerk, en vanuit onze verschillende achtergronden lezen en interpreteren we de Bijbel. Ik geloof dat het ongelooflijk belangrijk is om de eenheid te vinden in dingen waar het er echt toe doet, maar als het gaat over dingen waar al eeuwenlang verschillen in zijn, moet je je realiseren dat wij dat niet gaan oplossen. Je kunt vragen: Zou God die ruimte gegeven kunnen hebben om te testen of we daadwerkelijk één kunnen zijn in Hem? Dat is een vraag waar ik overigens geen antwoord op heb."

"Als je een punt zoals de doop zo belangrijk vindt, dat het polariserend werkt voor je, en een ander van jouw standpunt wilt overtuigen, moet je vooral een gemeente zoeken waar jouw standpunt verwoord wordt. Zelf wil ik me niet bezig houden met zulke interne standpunten, maar echt richten op hen die Jezus nog niet kennen. Hén wil ik graag dopen, inclusief hun hele huis! Dat mocht ik afgelopen jaar doen: Een vader met zijn kinderen tegelijk dopen. Daar wordt ik zo blij van, dat is ongelooflijk!"

Eens of eenheid

"'Het eens zijn' is op basis van standpunten zeggen: Wij zijn het eens met elkaar. 'Eén zijn' is zeggen: De kern van het evangelie is dat Jezus Christus naar ons is gekomen om ons te verzoenen met God, Zijn Vader! Samen knielen rondom het kruis en het volbrachte werk van Jezus, is zeggen: Ik moet het van Uw genade hebben. Naast mij zit iemand die het heel anders ziet of Israël, het duizendjarige rijk, of wat dan ook, maar we moeten het allebei van Zijn genade hebben. Dat is familie, met andere achtergronden, maar we moeten het samen van de genade hebben."

"Als dat de basis is, wordt kerk-zijn ook echt anders. Dan gaan er nog steeds dingen mis, want al snel spelen onze egootjes op. Als wij weer onze eigen waarheden, stelligheden, koning ‘ik’ op de troon zetten, dan gaat het daar mis. Bij ons in de gemeente zijn we met als achtergrond wel vijftien denominaties en dertig nationaliteiten. Om dan überhaupt al te begrijpen wat iemand zegt of wil zeggen, is vanuit mijn perspectief erg moeilijk. Communiceren is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten. Ik heb een Afrikaanse broeder. Als hij wat vertelt volgt er een heel uitgebreid verhaal en denk ik: Waar wil je heen man? Ik heb mogen leren naar de strekking van zijn verhaal te luisteren en dan blijkt hij hele diepe punten in te brengen. Dat is wat liefde doet: Liefde zoekt verbinding."

"Als kerk moet je zeker gezamenlijke dingen vinden en heb je kaders nodig. Dat geeft ook veiligheid. Dat hoeft niet op alles, maar wel op de kernwaarden. Dat vind ik heel belangrijk. Het geeft ook een vorm van heiligheid - dit is afgezonderd van de wereldse patronen. Ik denk dat het een slecht teken zou zijn als dat er niet is. Als er mensen niet Jezus als verlosser zien en beseffen dat ze genade nodig hebben, zijn ze van harte welkom, maar kan ik ze nog niet mijn broeder of zuster noemen. De kaders van een gemeente mogen helder zijn, en als bezoeker heb je binnen die kaders alle ruimte om anders te denken."

"Als we het over de kerk hebben, gaat het niet om een gebouw maar over mensen. Kerk betekent dat wat van God is. Het is, vanuit het Grieks vertaald, iets dat je 'cirkelachtig' kan noemen, 'verbonden.' Dat gaat over verbondenheid met God en met elkaar. Eigendom van God en Christus. Dat geef je vorm door samen te zijn. Samen de eenheid in Christus te belijden, en dat vier je samen met God. Dat komt prachtig tot uitdrukking in het samen avondmaal vieren. De onderlinge liefde moet zo groot zijn dat het gaat stromen, de wereld in, tot alle poriën van de aarde."

"In de dienst is, denk ik, de aanbidding van God heel belangrijk. In de psalmen lezen we over het binnengaan in Gods huis en voor het altaar komen. Dit betekent: het offer van Jezus herdenken en erbij stil te staan, maar ook de gemeenschap vieren. Afgelopen zondag konden wij weer na de dienst samen eten. Ik kijk rond zonder al een hap op te hebben, en stond echt te genieten van het gemeenschapsleven! Uit het Nieuwe Testament kan je zeker elementen halen van gemeente-zijn, maar het gevaar is om te kopiëren en plakken wat je daar ziet. Ze waren eensgezind, hadden alles gemeenschappelijk en deelden met elkaar. Het was ook een momentum. Zo verkochten ze al hun bezittingen. In een fase van een paar maanden tijd was er zo’n druk op de gelovigen, dat ze weg moesten vluchten. Het kwam prachtig uit dat ze geen bezittingen in Jeruzalem meer hadden, want zo konden ze verder trekken, en zaten niet meer vast aan bezit. Zo verspreide het evangelie zich razendsnel wereldwijd!"

Luister hier het hele gesprek terug: