Leren van het verleden: Wat je thuis mee kreeg beïnvloedt wat je zelf doorgeeft

Marion: "Mijn moeder zei vaak tegen me 'zou je dat wel doen?' Die vraag kwam vanuit haar eigen angst. Ik had zelf die angst niet, maar door die vraag dacht ik dat ik het niet goed genoeg deed. Dat zorgde ervoor dat ik heel hard ging werken. Als ik niet hard werkte, dacht ik niet goed genoeg te zijn. Dat is nooit gezegd, maar was mijn eigen conclusie van wat ik hoorde. Zo heb je een script waarbij je steeds herhaalt wat je voelt en doet en hoopt op een andere uitkomst. Dit komt door de ouderboodschappen die in ons zitten. Dat kunnen dus helpende boodschappen zijn maar ook boodschappen die jou niet verder helpen."

"Hieruit los komen is lastig, als je je niet bewust bent van wat je hebt gekregen van je ouders. Terug naar mijn moeder: zij zei 'zou je dat wel doen' omdat ze zelf veel dingen spannend vond. Dat bracht ze over omdat ze het goede voor mij wilde en me probeerde te beschermen. Zo heeft ze me een ongewenst cadeau gegeven en ik heb dat aangepakt. In je volwassen leven kan je eerste reactie vaak teruggeleid worden naar een ouderboodschap. Je kunt hier echt last van hebben."

"Het kan helpen om voor jezelf na te denken wat de ouderboodschap is die je hebt meegekregen. Soms zit het in een motto dat steeds terugkwam in een gezin, zoals 'vrouwen huilen niet.' Een cliënt van me kreeg dat altijd te horen, terwijl zij wel graag huilde en dat maar wegstopte. En zelf ervaar ik het een paar weken voordat wij met een groep op reis gaan. Dan bekruipt me het gevoel 'maar dit kan ik helemaal niet, zal ik het maar afblazen?' Dat gevoel raak ik niet kwijt, maar ik kan er wél overheen stappen, omdat ik weet dat het mijn moeder is die ik dan in me hoor."

Luister hier het hele gesprek terug:

Afbeelding: Unsplash.com