Esther van Lunteren wil met haar eerste boek onrecht en slavernij bespreekbaar maken

In haar boek neemt Esther ons mee naar het Leiden van 1832. Een bijzondere tijd die ze niet zomaar uitkoos: “Het begon voor mij met een artikel dat ik schreef voor het magazine Tot Heil Des Volks. Dat ging over de geschiedenis van armoede. Voor de research kocht ik een boek over de 19e eeuw. Daarin raakte ik verdwaald, wát een contrast met hoe we nu leven! Voor mij was dat het startpunt van dit boek.”

Ze koos voor een verhaal uit de textielindustrie, omdat daar veel vrouwen en meisjes werkten. Dat is een doelgroep die Esthers hart raakt: “Om mij heen zie ik dat deze groep vaak wordt getroffen door onrecht. Daar wilde ik een stem voor zijn.”

Waar gaat het boek over?

Een van de hoofdpersonen is Flora. Zij leeft in 1832 en verliest haar man in de eerste cholera-epidemie. Het overleven van het gezin ligt in haar handen. Ze kiest ervoor om in de textielindustrie te werken en moet in de zware omstandigheden van de fabriek haar weg zien te vinden. De andere hoofdpersoon is Merel. Zij leeft in deze tijd en heeft eigenlijk alles wat haar hartje begeert. Maar ze kent een moeilijke geschiedenis en ondervindt ook de nodige problemen. In de zoektocht naar ‘steeds meer’ verliest ze de grip op haar eigen leven. Wat deze twee vrouwen verbindt, is de wens om van betekenis te zijn en om verbinding te vinden.

Deze tijd vraagt volgens Esther om ongemak en de keuzes die daar uit voortkomen. Dat wil ze met haar boek dan ook oproepen. Flora leeft in erg zware omstandigheden, ze moet heel hard werken om te kunnen overleven. In Nederland is dat moeilijk voor te stellen, maar ook nu gebeurt dit nog.  Esther hoopt om haar lezers daar bewust van te maken.

Een kwetsbaar verhaal

Perfectionisme en controle zijn belangrijke thema's in het boek. Ook voor de schrijfster zijn dit geen onbekende eigenschappen: “Ik zou mezelf niet perfectionistisch noemen, maar ik ben wel erg bezig met het goede doen. Hierin kan ik wel soms doorslaan. Zo ervoer ik veel spanning bij het uitkomen van dit boek. Ik keek heel erg naar mijzelf door de ogen van anderen. Daardoor kwam ik zelf ook vast te zitten. Dit boek is een verhaal dat helemaal bij mezelf vandaan komt. Dat maakt het kwetsbaar."

Bij christelijke vrouwen zie je een trend waarin het veel draait om je geliefd voelen, opstaan en schitteren en beseffen hoeveel je waard bent. Dit zijn belangrijke en waardevolle thema's, maar het draait wel veel om onszelf. Het gevaar is volgens Esther dat we daarin doorschieten: "Natuurlijk is het goed om momenten van reflectie te hebben en op te kunnen laden. Maar als je dat te veel doet, kun je gemist worden in de wereld."

Voor Esther is dit een belangrijk thema dat ze ook in haar werk als journalist een plek geeft: “Ik heb hier zelf lang mee geworsteld. Je kunt natuurlijk niet in je eentje de wereld redden. Daarom moet je kijken waar je zelf van invloed kan zijn. Voor mij is dat onrecht en slavernij. Ik ging op zoek naar een organisatie die al actief is op dit gebied en waarbij ik me kon aansluiten. Dat is IJM geworden, waarvoor ik nu gastlessen geef op scholen en jeugdclubs. Zo kan ik andere mensen bewust maken van een voor mij belangrijke thema.”

Kiezen voor het leven

Elke keuze die je maakt (of juist niet maakt) heeft impact op jouw leven. En soms ook op dat van de mensen om je heen. Dat wil Esther duidelijk maken in haar boek. Een stevige boodschap die ook confronterend kan zijn.

Beide vrouwen in het boek moeten een keuze maken voor het leven. Dat doen ze door eerst te kiezen voor verbinding. Ook dat is iets waar Esther zich in herkent: “Ik ben heel veel bezig om zelf alles in mijn eigen hoofd uit te vogelen. Maar zodra je het deelt met anderen, zijn de reacties zo helpend en helend.” De twee verhaallijnen in het boek raken elkaar hier. Beide vrouwen vinden iemand om mee op te trekken. Door elkaar te helpen wordt het leven makkelijker en mooier.

Het hele gesprek kun je hieronder terugluisteren: