Door een wonder werd het huwelijk van Bart en Rianne gered

Jeugdliefdes

Bart en Rianne waren elkaars jeugdliefdes. Het voelde als een logische stap om na vier jaar verkering te gaan trouwen. Toch miste er iets. "De diepgang en gesprekken die we nu voeren, waar je je diepste denken en doen met elkaar deelt, dat was er toen helemaal niet", vertelt Rianne maandag in Bij Jorieke. Bart: "We hadden allebei ons eigen leven, we werkten hard en waren bezig om een toekomst op te bouwen. Dat was ons doel."

Hoewel ze allebei met het christelijke geloof waren opgegroeid, raakten ze het geloof in God kwijt. "Twee jaar geleden was er eigenlijk niks meer over van ons geloofsleven. We gingen nog heel weinig naar de kerk. En zelf bidden of Bijbellezen deden we helemaal niet meer", vertelt Rianne. "Op een geven moment is het zover dat je het ook niet meer mist", vult Bart aan.

Uit elkaar

Rianne: "Twee jaar geleden zaten we bij elkaar en was er een woordenwisseling. We voelden: er moet nu iets gebeuren. Ik opperde of we nog een keer in therapie moesten gaan, maar Bart zei: dat hebben we al geprobeerd, ik denk niet dat het iets zal veranderen. Daarop zei ik dat het misschien beter was om uit elkaar te gaan. Dat wil je eigenlijk niet uitspreken, maar toen we dat gedaan hadden, merkten we opeens dat we weer konden praten over hoe we de scheiding zouden regelen."

Toen Bart en Rianne aan hun omgeving lieten weten dat ze gingen scheiden, kregen ze veel hulp aangeboden. "Heel veel mensen kwamen avond aan avond langs om te proberen ons te helpen en de relatie te redden. Dat ging er bij ons niet meer in, wij stonden daar niet voor open." Rianne: "Mijn vader is een gelovig man en ging nog met ons bidden. Dat raakte me, omdat je ziet dat hij verdrietig is. Twee zwagers kwamen bij ons en zeiden: er kan nog een wonder gebeuren. Maar ik zei: er moeten wel veertig wonderen gebeuren, het is een uitgemaakte zaak."

Het wonder

Maar het wonder kwam toch. Bart: "De ochtend van het wonder kwam de kerkbode binnen, daarin las ik de eerste zin: God werkt in u. Ook een vriend appte me: het is nog niet te laat. Ook belde een aannemer die ik lang niet gesproken had. Hij zei: ik heb een klus en ik wil dat jij dat doet. Dat was me nog nooit overkomen. Het voelde als iemand die weg was gegaan en weer terugkwam, net als God."

Rianne was intussen bezig om alles te regelen om in een eigen appartementje te gaan wonen. "Ik kon niet wachten om uit huis te gaan. Eindelijk rust en mijn eigen plekje, zonder de strijd die ik constant voelde."

Bart deelde zijn gedachten van die ochtend met Rianne. Rianne: "Het paste helemaal niet bij hem om over het geloof te praten. Hij ging nog verder, hij zei: ik heb ook het gevoel dat er ontzettend veel mensen voor ons aan het bidden zijn. Ik zei: ja, dat kan wel, maar het is nu wel te laat."

Samen met God

"Maar ik voelde van binnen iets veranderen, een bepaalde warmte die ik eigenlijk wilde negeren. Ik wilde niet laten merken wat ik voelde. Bart praatte maar door over God en Zijn liefde, en dat we het samen met God konden gaan doen. Op een gegeven moment kon ik niet anders zeggen dan: Bart, ik wil niet meer van je scheiden. Terwijl ik dat uitsprak, voelde dat zo goed."

"Ik weet tot de dag van vandaag niet wat ik allemaal gezegd heb", vertelt Bart. "Daar kan ik me niks van herinneren. We mogen het daarom ook niet als onze eigen verdienste zien. Dit was Gods werk." Rianne: "We wisten niet wat we hiermee moesten, maar het voelde alsof het van God was. We voelden Gods aanwezigheid, dat hadden we nog nooit gevoeld. Het leek alsof de gevoelens van haat ons diep van binnen verlieten. Ik voelde een enorme liefde voor Bart."

Het hele gesprek met Bart en Rianne kun je hier terugluisteren.

Beeld: Unsplash