Otto de Bruijne: Een druppel van God is voor ons als een oceaan
17 september 2019In zeventig jaar tijd heeft Otto de Bruijne af en toe een glimp van de Eeuwige opgevangen. Dinsdag sprak Jorieke met Otto onder andere over luisteren naar God, stil zijn en verootmoediging. "Ik heb veel wandelingen gehouden in de natuur en de eenzaamheid en stilte opgezocht. Daarin speelde de rol van fantasie haar deel, maar had ik ook altijd mijn Bijbel mee", vertelt Otto.
"Er waren momenten dat ik dacht: dit is niet van mij, maar dit is iets dat God me duidelijk wil maken. Dat heeft iets bijzonders opgeleverd: profetische momenten", vertelt Otto de Bruijne bij Groot Nieuws Radio. "Ik durf bijna te zeggen dat 99 procent van mijn geestelijk leven psychologie is. Een procent is God. Daar kun je verbijsterd over zijn, want slechts 1 procent, dat is bijna niks. Maar meer zouden wij niet aankunnen. Een procent van de Eeuwige he! We krijgen een glimp, een druppel, die voor ons al een oceaan is. Zo heb ik ontdekt dat God mijn fantasie is, zolang het schone en gereinigde fantasie is."
Het hele gesprek met Otto de Bruijne in Bij Jorieke kun je hier terugluisteren. Bestel zijn boek 'Ottobiografie' via Kameel.nl. Als je via deze link bestelt, steun je ook het werk van Groot Nieuws Radio.
Dankbaarheid
"Toen ik 56 was, ben ik in dodelijk ziek geweest en bijna dood geweest. Dat ik die veertien jaar erbij krijg, dat vind ik geweldig en bijzonder. Ik leef nog elke dag met het idee van een soort 'na de pauze'. Iedere dag is een avontuur met mijn lichaam en de chronische ziekte die ik eraan heb overgehouden", vertelt Otto. "Chronisch zieke luisteraars weten wat ik bedoel. Dankbaarheid is de sleutel om een vriend te worden van je kleine vijand, je lichaam."
"Ik heb zeer intensief geleefd en ik moet er niet aan denken om het over te doen", aldus Otto de Bruijne. "Aan de ene kant neem je beslissingen en denk je zelf je leven te kunnen sturen. Tegelijkertijd wordt je levensstrand elke keer door eb en vloed overstroomd en zak je weer weg in het mulle zand. Dat vind ik heel mooi. Dat is mijn leven en ik ben er heel blij mee en dankbaar voor."
Vreugde
Vroeger werd Otto vaak 'de fantast' genoemd, omdat hij eindeloos kon fantaseren en zich in zijn eentje uitstekend kon vermaken. Tegelijkertijd had hij iets zwaars over zich. "Daar ben ik heel blij mee, maar tegelijkertijd heeft het me heel erg dwars gezeten. Ik kende de vreugde niet zoals je die mag kennen in je leven. Dat zware duwde me naar een soort onrust en naar een verlangen naar bevrijding en vreugde. Die heb ik ontmoet toen ik Jezus leerde kennen in mijn leven."
Beeld: Groot Nieuws Radio
