Marcel en Lydia in het Afrikaans: "Een droom die uitkomt!"

Zuid Afrika heeft altijd een grote rol in het leven van Lydia Zimmer gespeeld. Ze woonde vanaf haar 6e tot 15e in het land. “Sinds ik daar weg ben heb ik altijd heimwee gehad,”vertelt ze. “Als ik maar iets zag of hoorde over Zuid Afrika sprong mijn hart op. Ruim tien jaar geleden kregen we de vraag van een dominee uit Zuid Afrika met de vraag of hij liederen van ons mocht vertalen in het Afrikaans. Dat vond ik geweldig. Hoe mooi dat mijn favoriete land en onze liedjes zo samen kwamen! Ik heb geholpen met de vertaling, maar het plan dat wij er naar toe zouden gaan om daar te zingen kwam maar niet van de grond.

Vlam in de pan

Terwijl Lydia heel enthousiast is om in Zuid Afrika concerten te geven, ervaart Marcel in eerste instantie niet hetzelfde verlangen. “Ik had het idee dat ik in Nederland actief moest zijn. Hier is mijn roeping, hier is mijn thuis. Ik voelde geen harteklop om dat in Zuid Afrika te gaan doen.” Tot een jaar geleden. Waar eerst vanuit Zuid Afrika vertaalverzoeken kwamen, draaide Marcel het nu om. Hij begon zelf de kinderliedjes te vertalen, en daarmee begon het ook bij hem te kriebelen. “Pas toen dacht ik: het zou geweldig zijn om daar naar toe te gaan.” Lydia vult lachend aan: “de vlam sloeg in de pan. Hij ging meevertalen, een plan maken, tickets boeken. Ik kon het bijna niet meer bijhouden, terwijl hij alles aan het regelen was in zijn enthousiasme. Op een gegeven moment dacht ik: 'je gaat er met míjn droom vandoor!'  Maar ik ben heel blij dat hij dezelfde drive, de passie en enthousiasme voor Zuid Afrika kreeg.” Inmiddels is er een cd met kinderliedjes. Eigenlijk zou het stel komende week afreizen naar het land om concerten gaan geven, maar dat is vanwege het coronavirus voorlopig uitgesteld.

Loslaten

Dat Lydia weer met veel plezier muziek staat te maken is niet vanzelfsprekend. Een tijd geleden kondigde ze aan de muziek helemaal los te laten. “Ik kwam toen uit een periode van burn out,” verteld ze, en was daarna weer vol mee gaan doen met de concerten. Maar ik merkte dat ik de vreugde niet meer had. Ik bad zelfs: “Heer, geef me vreugde voor dit concert”.” Het echtpaar maakt al vijftien jaar samen muziek. “Dat is gewoon zo gegroeid, ik heb er ook niet voor gestudeerd,” gaat Lydia verder. “Dus toen ik het losliet dacht ik: misschien komen er nu wel heel leuke andere dingen. Ik zat klaar met een leeg vel papier om nieuwe ideeën op te schrijven” Toch loopt het anders: er komen geen nieuwe ideeën, het vel papier blijft leeg en Lydia ervaart juist rouw en verdriet om wat ze heeft losgelaten. Ze ontdekt dat ze haar eigenwaarde uit die muziek haalt. Maar ze komt ook telkens weer terug bij zingen: het is het allerliefste wat ze doet. “Maar ik ga het nu wel anders doen. Niet meer automatisch mee met alle concerten, maar echt kiezen waar ik bij ben.”

In Bij Jorieke vertellen Marcel en Lydia meer over hun Zuid Afrikaanse muziek, de plannen voor de komende tijd in deze periode zonder concerten door het coronavirus én zingen ze natuurlijk een heel aantal liederen. Je kunt dit hieronder terugluisteren.  

Beeld: Jane Lasonder