Hans Groeneboer over het mooie van de pubertijd

“Puberen is heel natuurlijk,” legt Hans uit. “Daar waar pubertijd niet begrepen wordt of kinderen op een wankele basis staan, wil het wel eens uit de hand lopen die specifieke groep heeft een speciale begeleiding nodig. Maar het grootste deel van pubers vertoont gewoon normaal gedrag dat bij deze fase hoort.

Als ouders vinden dat kinderen alleen maar harmonisch moeten zijn, kan je gedrag snel als problematisch zien. Maar als je ziet dat kinderen mogen strijden en het conflict aan mogen gaan, is dat een compliment voor de ouders! De puber zegt daarmee ik voel me veilig bij je en er is ruimte voor dat conflict.”

Ontwikkeling

In zijn praktijk komt Hans regelmatig in contact met pubers: “Soms komt er een puber voor therapie, en ontmoet ik na drie sessies de ouders en zeggen ze na de start van de therapie is hij nog lastiger geworden, dan kan de conclusie zijn dat zij juist in therapie moeten. De tiener vertoond normaal gedrag maar de ouders vinden het lastig daarmee om te gaan. Ouders hebben wel eens het idee als een kind gaat puberen, wat doen we fout? Maar het is een normale fase in de ontwikkeling. Je doet dan niks fout, maar begrijpt niet wat er gebeurd met de puber. Daarom is het handig dat ouders er wat meer kennis van hebben. Zoals baby’s een huiluurtje mogen hebben, mag een puber puberen. Pubertijd betekent strijd, conflicten op zichzelf gericht zijn. Dat is maar tijdelijk. Daar groeit een puber doorheen en wordt vanzelf een volwassene.”

Aan de andere kant van de, in de ogen van hun opvoeders, ontsporende pubers, vinden we de meegaande pubers. “Een meegaande puber heeft ook stimulans nodig om te puberen. Wij horen vaak van ouders dit kind heeft bijna niet gepuberd. Dan denk ik ohoh want vaak wordt het dan een uitgestelde pubertijd. Stimuleer je kind dan om een eigen mening te vormen en geef aan dat het oké is als je puber het niet met jou eens is.

Elke tijd heeft zijn eigen pubers. Na de tweede wereldoorlog bijvoorbeeld, was er geen ruimte om te puberen, het land moest opgebouwd worden. Zelf puberde ik in de 60-70 jaren. Was een spannende generatie. Ouders hadden klem gezeten in de oorlog en wij mochten geen conflict maken want er was al genoeg oorlog en strijd geweest. Mijn broer was een hele lastige puber en daardoor voelde ik weinig ruimte om te puberen. Dat heb ik later moeten inhalen.

Hoe kijkt hans naar de tijd waar we nu in leven?

"Voor sommigen is het zo dat we nu de tijd hebben om pubers de ruimte te geven. Zorg dat als je puber gaat puberen, je er ook voor ze bent. Denk niet ze zijn groter, nu kan ik meer gaan werken. Ouders denken ze willen toch niet luisteren doe maar je eigen ding,. Ze gaan de strijd erover aan, dat kost tijd. Als je allebei druk bent met je eigen baan en carrière, is dat een hele lastige. Kan me voorstellen dat er dan weinig tijd is voor de puber. Aanwezig en betrokken zijn is heel belangrijk. Ook al zitten zij boven en jij beneden. Ze weten dat je er bent en beschikbaar bent, even vraagt hoe het met ze is, al geven ze misschien nauwelijks antwoord op die vragen.

Ouderschap is veel investeren, ook in de pubertijd. Puber mag puberen, strijden conflict aangaan. Denk je misschien wel eens wat fijn als dit voorbij is want kan veel energie kosten. Er moet nu ook overal over na gedacht worden door tieners. Nu moet je opeens nadenken over de vraag ben je een jongentje of een meisje. Dat vraagt ook veel van ouders. Ik denk leer eerst maar een waardevol mens te zijn. Dan komen die andere vragen daarna wel."

Luister het hele gesprek met Hans via de link hieronder.