Geloofsopvoeding anno 2023: Otto de Bruijne deelt persoonlijke inzichten en ervaringen

Een belangrijk onderwerp voor deze tijd

Het was Otto zelf die opperde om dit thema te bespreken. Volgens hem is het een heel belangrijk onderwerp: "Het is een thema dat mij verbaast, bezighoudt en aan het lezen zet. In mijn leven, en dat van ongelofelijk veel vrienden, is het een heel groot thema."

Vroeger was je katholiek omdat je gezin dat nu eenmaal is en werd je timmerman omdat je vader dat ook was. Tegenwoordig is alles veel meer in beweging: "Dat heeft veel effecten in de opvoeding en de communicatie met je kinderen als ze eenmaal uit huis zijn."

De opvoeding van een domineeskind

Otto groeide op als kind van de dominee. Het geloof was een essentieel onderdeel van het gezin: "Het geloof hoorde haast bij de inrichting van het huis. Net zoals er gas en licht was, was het vanzelfsprekend dat het geloof er was. Er was geen vraag naar een persoonlijk antwoord."

Zijn moeder stelde de vraag wel. Zij begon ook hardop te bidden met haar kinderen. Het was een hele nieuwe wereld voor Otto: "Het was prachtig. Ik zag dat mijn moeder er enorm van genoot en dat het echt wat deed in ons gezin. Mijn moeder leerde me dat er een levensverhaal is van mij in relatie met Degene die mij geschapen heeft, mijn hemelse Vader. Dat wekte een verlangen in mij op om de weg van oprechtheid en ontmoeting te gaan."

Een verbod voor geloofsopvoeding

De laatste tijd gaan stemmen op om geloofsopvoeding te verbieden. Men stelt voor om kinderen op scholen op een neutrale manier op te voeden. Volgens Otto is dat pure gekte: "Neutraal bestaat niet. Ieder mens is gekleurd wat hij ook gelooft. Het is beter om te zeggen: 'Hier sta ik voor, maar ik ben ook maar iemand'. Het relativeren van jezelf is daarin heel belangrijk. Je bent zelf ook zoekend en lerend."

Het lijkt hem geen goed idee om als enthousiaste evangelist je kinderen te overtuigen: "Dat ben ik ook absoluut niet. Ik ben vader en daarmee een van de mensen die in hun leven is gekomen."

'Overbezorgdheid is een belediging voor God'

Een christelijke opvoeding wil niet altijd zeggen dat kinderen altijd blijven geloven. Voor veel mensen is dat een groot punt van zorg: "Die zorg moet niet doorslaan in overbezorgdheid. Dat is een motie van wantrouwen naar God."

Zorgen maken is wel iets wat je als ouders van nature doet. Volgens Otto mag je die zorgen in Gods handen leggen: "Zoals ik mijn kinderen vasthoud, laat ik ze los. Toen ze geboren werden, heb ik ze opgedragen aan God. In gebed maar ook in de gemeente. Toen ze ouder werden, heb ik gedaan wat ik kon. Dan is er een gezonde zorg die overblijft."

Je kunt het hele gesprek hieronder terugluisteren. Daarin hoor je onder andere hoe Otto als inmiddels zelf overgrootvader de geloofsopvoeding vormgaf, waarom vergeving vragen als ouders zo belangrijk is en wat de Bijbel ons leert over dit onderwerp.