Els van Dijk neemt afscheid van de EH: 'Gebrokenheid heeft niet het laatste woord'

Traditiegetrouw bezoekt Els na het interview de boekhandel om haar boekenbon te besteden aan een goed boek. Het is voor haar het begin van de zomervakantie. Dit jaar heeft het eindigende studiejaar een extra dimensie, vertelt Els: "Het feit dat ik alleen nog maar terugkom om op te ruimen, geeft toch wel enige weemoed."

Een vrije vogel worden

Haar allerlaatste collega had het toepasselijke thema dankbaarheid. Van die weemoed zullen de studenten die erbij waren weinig hebben gemerkt: "Dat blok ik! Als ik mijn eigen weemoed over dit moment met de studenten leg, dan ben ik met mezelf bezig. Dat wil ik niet, ik wil tot het einde toe met de studenten aanwezig zijn." Nu haar vakantie begint, haalt ze de blokkades voor een deel weg: "Ik wil eerst de emotie wat ruimte geven; wat doet dit met mij? Het grote denkwerk voor wat ik met de toekomst wil, komt in september pas. Ik doe echt alles gefaseerd"

En dan begint nu het grote genieten? Voor Els niet: "Ik heb onwijs genoten van alles wat ik mocht doen in mijn leven. Als je met bezieling en vreugde je levensopgave invulling mag geven, vind ik het zo'n rare scheiding. Het voelt voor mij meer als afscheid nemen van het grote genieten, dan dat het nu begint."

Hoe haar leven er na 1 september uit gaat zien, weet Els nog niet. Toch zijn er ook dingen waar ze naar uitkijkt. De laatste jaren zat ze toch wel wat vast in een stramien van jaarplanningen en roosters: "Dat ik daar uit mag stappen en meer de vrije vogel - die ik eigenlijk ook ben - mag uitleven is heel prettig!"

Tijd voor rust

Ondanks haar drukke baan, was de stilte opzoeken een belangrijk onderdeel geweest van Els' leven. Twee keer per jaar heeft ze een belangrijk oplaadmoment. Dan gaat ze een paar weken op retraite, spreekt ze niemand en komt ze tot rust bij God: "Ik moet mijn gedachten voedden met de dingen van God. Een belangrijke taak van mij is om het evangelie te vertalen naar wat er in de wereld gebeurt. Ik moet weten wat er in de wereld gebeurt, maar ik moet de rijkdom van het Woord van God daarmee kunnen verbinden. De denkschema's van deze wereld, waar de studenten de school mee binnenkomen, wil ik ontmaskeren."

In haar begintijd bij de EH, zag Els meer jongeren die met levensvragen bezig zijn. Het leven vanuit zingeving, zo komen studenten niet meer binnen. Ze ziet studenten die na een dag colleges gelijk hun smartphone pakken. Een zorgelijke ontwikkeling, vindt Els. Volgens haar is het ontzettend belangrijk om je te voeden met het woord van God.

Ga met God

Als ze terugkijkt op het werk dat de EH doet in de levens van studenten, is Els niet trots. Ze noemt het eerder dankbaarheid. Het is tenslotte niet haar werk maar dat van God. Die dankbaarheid ervaart ze in grote mate: "Ik heb een van de mooiste banen van de wereld, want ik loop tussen de wonderen van God. Er is zoveel moois bezig, maar je moet het willen zien. Natuurlijk zie ik ook heel veel gebrokenheid, maar die heeft niet het laatste woord. Het is de kunst is om elke keer weer te kunnen zien waar God bezig is."

Een studiejaar is voor Els geslaagd als ze de zegen van God heeft gezien. En dat zag ze elk jaar weer gebeuren op de EH. Het verlangen naar een leven met God wordt daar vaak geboren of geïntensiveerd. Studenten die afscheid nemen geeft Els altijd nog een wijze les mee: "Gods ogen gaan over de hele aarde om krachtig bij te staan wie op Hem vertrouwen. Dus ga met Hem!"

Luister hier het hele gesprek terug: