Alfred en Hannah Bout bieden hulp aan dove Oekraïners op de vlucht

Normaal gesproken zet het echtpaar zich in voor vertaalhulp aan dove mensen in Roemenië. Maar nu veel mensen Oekraïne uitvluchten vanwege de oorlog, schieten ze aan de grens bij Roemenië te hulp als er dove mensen het land binnenkomen.

Want juist aan de grens is die hulp nodig. De Roemeense taal is vaak al lastig te begrijpen, legt Hannah uit. Ook verschillen Oekraïense en Roemeense gebarentaal van elkaar. “De douane draagt mondkapjes, dus je kunt al moeilijk liplezen. Er wordt veel aan je gevraagd, zoals je paspoort. Maar dat is dan in het Roemeens of Engels, daar snap je geen biet van. Dan is het heel fijn dat er aan die kant dove vrijwilligers zijn die hen kunnen opvangen en ondertussen weten wat de procedure is.”

De politie ter plekke kent de vrijwilligers intussen en schakelt deze in als het nodig is. “Dan komen de vrijwilligers en zij gebaren dan bijvoorbeeld: je moet je paspoort laten zien. Als je dat niet hebt, moet je naar een ander loket voor een nooddocument. Het scheelt een hoop frustratie als je dat met gebaren duidelijk maken.”

Hechte gemeenschap

Praktisch van betekenis dus, en tegelijk is het zoveel meer dan dat. De dovengemeenschap is hecht, vertelt Hannah. “Dove mensen voelen de band zo sterk omdat ze veel dezelfde ervaringen hebben. Als je in gebarentaal met elkaar kunt spreken, kun je iemand echt leren kennen. Iemands humor,  iets waar hij of zij mee zit, zorgen en verdriet.. Terwijl soms je eigen bloedeigen broers en zussen niet met jou kunnen communiceren en je daardoor ook niet kennen.”

Lang na te denken om te helpen, hoefden zij en haar man dan ook niet. “Op het moment dat de vraag uit Oekraïne komt, ervaar je dat het je dove broers en zussen zijn die vragen of je komt helpen. Natuurlijk ga je dan."

Beluister het gesprek:

Groot Nieuws Radio · Alfred en Hannah Bout bieden hulp aan dove Oekraïners op de vlucht