Nico de Fijter als nieuwe hoofdredacteur van het ND te gast in Bij Jorieke

De krant leren kennen doet Nico door de mensen die de krant maken te leren kennen. Maar liefst vijftig kennismakingsgesprekken van twee uur per stuk zijn daarvoor nodig. Inmiddels heeft hij twintig daarvan achter de rug: "Het zijn hele mooie, inspirerende en leuke gesprekken. Ik vraag meestal: hoe ben je bij deze krant beland? Dan krijg je hele mooie verhalen op tafel. Het kost even tijd, maar dat is niet erg."

De weg naar het Nederlands Dagblad

Lange tijd wist Nico niet wat hij wilde worden. Zijn middelbare schoolcarrière was turbulent. Hij begon op het gymnasium, bleef twee keer zitten en eindigde op de havo. Toen hij voor de tweede keer bleef zitten, besefte Nico dat hij journalist moest worden bij een krant: "Op de een of andere manier kwam ik tot dat inzicht. Natuurlijk past dat bij mij; ik houd van nieuws, verhalen en schrijven!" Na de opleiding journalistiek, begon Nico bij Trouw. Ruim twintig jaar werkte hij daar als chef religie en filosofie en eindredacteur. 

Pas ik echt bij het profiel van het Nederlands Dagblad? Dit was de belangrijkste vraag die bij Nico speelde voordat hij de overstap maakte. Na lang nadenken en erover praten, kwam hij tot de conclusie dat het antwoord daarop 'ja' is! Het grote verschil tussen Trouw en het Nederlands Dagblad is de identiteit én de samenstelling van de redactie.

Verbindende schakel in christelijk Nederland

Trouw heeft een grote groep christelijke lezers, maar bij de redactie werkt maar een handjevol christenen. Bij het Nederlands Dagblad is de hele redactie christelijk. Een voluit christelijke omgeving dus! Bedrijf je in zo'n omgeving op een andere manier journalistiek? Nee, vindt Nico: "Natuurlijk hebben we onze aandachtspunten die voortkomen uit onze christelijke identiteit. Christenen zijn hoopvolle mensen, dat bepaalt hoe je naar de wereld kijkt."

Christelijke journalisten zien hun vak als een opdracht die ze moeten vervullen: "Heel goed verslag doen van de werkelijkheid met een hoopvolle blik, in de idealistische houding dat dingen beter kunnen worden. In de kern is journalistiek van zichzelf al iets christelijks. Het licht werpen op dingen die zich in het donker bevinden, dat is de taak van journalisten. Mensen die geen stem hebben, een stem geven. Mensen die verdrukt worden, een gezicht geven. Dat vind ik iets door en door christelijke noties."

"Het Nederlands Dagblad is een krant die al een tijd in beweging is" vertelt Nico. Twintig jaar geleden was het een krant voor de gereformeerd-vrijgemaakte 'zuil'. De krant verbreedde haar doelgroep en richt zich nu op verschillende groepen christenen. Dat maakt het journalistiek gezien interessant voor Nico: "Ik zie de breedte van het christendom als iets buitengewoon interessants en rijks. Als krant een soort verbindende schakel zijn in christelijk Nederland vind ik iets heel moois."

In beweging blijven

Het Nederlands Dagblad moet in beweging blijven, vindt Nico. Daar wil hij voor zorgen door op een andere manier over geloof te schrijven: "We zijn geneigd om met onze blik op christelijk Nederland heel erg naar de instituten te kijken. Het kerkelijke landschap is zo in beweging. Mensen zijn op zo veel diverse manieren aan het geloven. Denk aan migrantenkerken die in opkomst zijn. In toenemende mate vindt religieus leven ook buiten de kerk plaats. Ik denk dat we minder over de kerk en meer over het geloof zullen schrijven. Ik ben meer geïnteresseerd: wat betekent dit voor het geloofsleven. Het moet over mensen gaan, daarmee breng je het dichtbij."

In beweging blijven is een rode draad Nico groeide op in een hecht domineesgezin. Een warme en gezellige club met veel dynamiek. Het geloof, de Bijbel en gebed waren volstrekt vanzelfsprekend in het gezin. Benieuwd hoe hij zijn opvoeding en de kruispunten uit zijn leven meeneemt in zijn werk? Dat hoor je in de rest van het gesprek!

Hier luister je het gesprek terug!