Jonneke Oskam over Gods genade en liefde in de scherven en gebrokenheid

Scherven en genadegoud: het zijn twee elementen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn in haar leven. De gedachte erachter is gebaseerd op de Japanse kunst van het lijmen van de scherven. “In Japan lijmen ze veel voorwerpen die gebroken zijn met goudlijm. De scherven blijven niet liggen, er is iets heel moois mee te maken als je daar goud bij gebruikt. In mijn leven zie ik dat als genade.”

“In mijn leven heb ik geleerd om God op zoveel mogelijk vlakken en manieren te zien”, vertelt Jonneke in Bij Jorieke. “God is niet alleen in de kerk, Hij is overal. Zo had het vorig jaar geregend, ik liep buiten met de honden en ik dacht: moet je eens kijken, ruik eens. Ik ben naar huis gegaan, ik heb mijn macrolens gepakt en heb een uur plat op mijn buik waterdruppeltjes liggen fotograferen bij de plasjes en bloemetjes. Dat is voor mij ook God.”

Haar levensverhaal kent veel hobbels. Als kind was ze vaak ziek en toen ze ouder werd, kreeg ze fybromyalgie en ME. In een korte tijdsperiode verloor ze zowel haar moeder, vader als tante. Toch voelde God op veel momenten dichtbij. "Op veel momenten snapte ik Hem echt niet, maar kreeg ik wel grote beloftes en gedachten van God: Hij gaat het ten goede keren."

Rouw

De drie overlijdens in korte tijd kwamen rauw op haar dak. “Ik heb geschreeuwd naar die uitgestoken hand”, vertelt ze. “Mijn moeder was aan kanker overleden en in die periode werd mijn tante ook ziek. We bereidden ons voor op het overlijden van mijn tante en toen overleed mijn vader ook onverwachts. Waarom moest dat er ook nog bij? Ik snapte er niks van, maar op zo’n moment mag je ook de waaromvragen stellen en worstelen met God.”

Toch voelde ze Zijn uitgestoken hand, vertelt ze. Op het juiste moment kwamen er liederen in haar hoofd. “Houdt U me maar vast, dacht ik, anders verzuip ik. En dat heeft Hij gedaan.”

Eb en vloed

Zonder dat ze het verwachtte, genas God haar geleidelijk van haar ziek-zijn. “Ik kon het bijna niet geloven. Er was geen aardbeving of bliksemschicht, het ging heel rustig en stil." Na een aantal jaren waarin het een stuk beter ging, merkt ze nu dat het weer wat minder gaat met haar gezondheid. “Door wat er de afgelopen jaren is gebeurd, denk ik dat ik een terugslag heb gekregen. Tuurlijk huil ik erom en doet het zeer. Het is niet fijn, maar op de één of andere manier kan ik er wel rustiger onder zijn.”

Hoe beweegt God mee nu het minder gaat? “Op bergen en dalen, overal is God. In Prediker 3 staat dat het leven eb en vloed is. Mag dat ook? Moet het altijd fijn zijn? Of mag het ook pijn doen? Ik denk dat we echt ruimte mogen nemen om ook die dingen te doorvoelen. Dat het nu minder goed gaat is niet leuk, maar ik heb het gevoel alsof ik op een punt sta dat God me nog veel meer wil leren. Alleen daar moet ik wel rustig voor zijn. Als ik gezond ben, dan ga ik door en knal ik mijn hele agenda vol.”

Suddertijd

In haar boek doet ze een pleidooi voor suddertijd. Een term die ze uitvond tijdens haar burn-out een aantal jaar geleden. Opeens werd ze stilgezet en moest ze gaan nadenken: wat had God haar nu te leren? “Als je draadjesvlees op het vuur zet, wordt dit lekkerder en malser hoe langer het suddert. Sudderen heeft iets onzekers. Je moet durven wachten, zonder dat je weet wat de uitkomst gaat zijn."

Maar hoe kun je die tijd maken en invullen? “Keuzes maken, dingen uit je agenda halen. En nee leren zeggen. Dat is zo’n klein woordje, maar zo moeilijk. Het is ook je verwonderen. Ga maar wandelen, of kleien. Laat los wat er allemaal even moet. Gun jezelf de tijd om dit tot je te nemen. Want je leert er rijke lessen van en wordt er een wijzer mens van.”

Beluister het gesprek: 

Groot Nieuws Radio · Jonneke Oskam over Gods genade en liefde in de scherven en gebrokenheid