Henri Doornbos: samen als vreemden onderweg
29 november 2019Henri Doornbos voelde zich altijd al anders dan anderen. In Backstage vertelt hij over zijn muziekproject Stranger On The Road. Daarin kan hij zijn eigen gevoelens kwijt en wil hij eenzaamheid tegengaan.
We hebben allemaal ons eigen verhaal, vertelt Henri in de introductievideo van zijn project Stranger On The Road. Wanneer we delen wie we echt zijn en luisteren naar elkaar, geloof ik dat vriendschap kan ontstaan. Wanneer vreugde wordt verdubbeld en verdriet wordt gedeeld. Dan zijn we samen als vreemden onderweg.
In Stranger On The Road deelt Henri een stuk van zichzelf. Ook gaat hij daarin op zoek naar connectie met anderen. Uiteindelijk ligt de nadruk op eenzaamheid: “Ik denk dat eenzaamheid op dit moment realiteit is voor veel mensen”, vertelt hij in gesprek met Hans van Vuuren. Zelf heeft hij dit ook ervaren doordat hij het altijd lastig heeft gevonden om zich te uiten.
Hij hoopt dat mensen herkenning vinden in zijn liedjes. “Ik hoop ook mensen een spiegel voor te houden: dat ze weer in zichzelf zoeken naar hun pijn, moeite en kwetsbaarheid. Ik denk dat het delen echt voor verbinding zorgt met jezelf, elkaar en met God. De zoektocht om dat samen te doen, is denk ik heel mooi.”
Zo gaat het lied ‘Broken Soul’ over de gebrokenheid en pijn die hij voelde in het zoeken naar contact met anderen. “Op een gegeven moment kwam ik erachter dat het niet erg is dat het allemaal niet zo mooi beschreven wordt, ik mag gewoon gebroken zijn zoals het is. Dit lied is een gebed naar God.”
Communiceren
Het project is voor hem persoonlijk een manier om te communiceren. “Ik heb een manier gevonden om te zeggen wat ik wil zeggen. Van jongs af aan vond ik het al lastig om datgeen wat ik dacht en voelde, te verwoorden. Nog steeds vind ik dat vaak lastig.”
Als kind voelde hij zich al anders. Hij bleek een vorm van autisme te hebben en ontdekte later dat hij op mannen valt. “Ik merkte dat ik anders tegen bepaalde onderwerpen keek en meer kon aanvoelen dan ik dacht.”
Henri had als kind een andere manier van verwerken, waardoor hij soms huilend thuiskwam van school. “Sommige dingen kostten me veel energie, terwijl het anderen juist makkelijk afging. Mijn ouders hebben daarin altijd geholpen.”
De muziek schoot hem te hulp. Vanachter zijn piano schrijft hij liederen. “De muziek werd een manier om rustig na te denken en mijn gevoelens over te dragen van dat wat met woorden alleen niet zo goed lukt.”
Het hele gesprek met Henri Doornbos kun je hier terugluisteren.
