Gerda van Veen is directeur van Graceland: "Ik sta volledig achter wat we doen met het festival"

Graceland is anders dan andere festivals. Het is een plek waar mensen – zowel christenen als niet-christenen – samenkomen om cultuur en geloof te vieren. "We willen een culturele plek creëren waar je je thuis voelt en waar je je ook veilig voelt om jezelf te zijn", vertelt Gerda.

Een plek van thuiskomen

Graceland trekt een breed publiek aan. "In het begin hadden we zelf duidelijk wie onze bezoeker is, maar uiteindelijk zeg ik altijd: Graceland zijn we samen. De Graceland-bezoeker heeft zelf het festival gemaakt zoals het nu is." Het festival kent geen vaste doelgroep en is open voor iedereen. De jongste deelnemer van dit jaar was drie weken oud en de oudste 86 jaar. 

Voor veel bezoekers is Graceland een plaats van thuiskomen. "Er is een groot deel van onze bezoekers zegt: Graceland is mijn kerk. Het gevoel van thuis voelen is gewoon groot, dat geven mensen ook terug."

Bikkelharde kritiek

De vrijheid om jezelf te zijn staat centraal op het festival. "Graceland brengt bezoekers vooral een plek waar ze zichzelf mogen zijn, helemaal hoe ze ook zijn. Dat mag je doen in verbinding met anderen en, voor wie dat wil, met God."

De inclusieve benadering van Graceland zorgt voor veel verbinding, maar ook juist voor kritiek. De opmerkingen op social media zijn soms keihard, en dat laat zijn sporen na: "Wat mij raakt, is dat er aan je identiteit getwijfeld wordt. Mensen zeggen hardop dat het geen christelijk festival is. Omdat ik directeur ben en het heb opgezet met een bepaalde visie, heb ik dan ook het gevoel dat het over mij gaat. Ik sta volledig achter wat we doen met het festival. Mensen kunnen op social media bikkelhard zijn. Daar lig ik wel echt wakker van."

Eigen geloofsreis

Het idee voor Graceland ontstond toen het Flevo Festival stopte, een evenement dat belangrijk was in Gerda’s eigen geloofsreis. "Ik heb het altijd lastig gevonden om me thuis te voelen bij medechristenen. Ik was vaak net wat anders in hoe ik dingen aanpakte, hoe ik over dingen dacht en hoe ik eruit zag.  Daardoor begon ik door het jaar heen best wel te twijfelen."

Flevo gaf Gerda in die jaren de bevestiging die ze zocht. "Als ik dan naar het Flevo Festival ging, dacht ik: oh oké, het valt best wel mee. Niet dat ik per se direct een antwoord had, maar dan wist ik dat het wel goed zat tussen God en mij." Toen Flevo ophield te bestaan, voelde Gerda een diepe drive om een nieuwe plek te creëren. "Dat is wel de grootste drive voor mij geweest om een plek te laten bestaan voor mijn kinderen. Het is belangrijk dat die plek blijft bestaan waar je voelt dat je mag zijn wie je bent."

Meer weten over de geloofsreis van Gerda? Luister dan het hele interview hieronder terug!