Bert Troost over leven met kanker en thuiskomen bij God: ‘Dit is de mooiste reis die ik ga maken’

‘Ik wilde iets moois en zinvols doen’

Toen Bert met pensioen ging, wist hij één ding zeker: stilzitten zou hij niet. "Ik dacht: ik wil iets moois aanpakken wat me leuk lijkt, maar ook wat zinvol is. Met een verlangen om het evangelie te delen met mensen." Dat verlangen bracht hem bij Groot Nieuws Radio, waar hij zich aanmeldde als vrijwilliger. Inmiddels is hij al zeven jaar actief. "Het getal van de volheid," zegt hij met een glimlach.

Vanaf dag één voelde hij zich thuis. "Het is zo'n warme, positieve organisatie. Tim zei vanmorgen al op de radio: dit station is het beste station van de hele planeet. Ja, en dat kan ik eigenlijk alleen maar onderschrijven. De missie, het verlangen om te dienen voor Nederland onder de christenen is heel groot."

Een warme familie

Wat Bert vanaf het begin raakte, is hoe betrokken collega’s met elkaar omgaan. "Ik kwam hier binnen in een heel warm bad. Mensen die zo betrokken zijn bij elkaar, met elkaar meeleven. Een hele warme familie."

In zijn rol als vrijwilliger doet hij van alles. "Ik heb jarenlang vooral gewerkt aan nazorg, maar ook het verwerken van e-mails. Dat kan heel praktisch zijn, maar ook inhoudelijk over de programma’s. Telefoontjes beantwoorden, boeken inpakken – de ene week dit, de andere week dat. Je kan het zo gek niet bedenken."

Bijzondere gesprekken

Naast de praktische taken spreekt Bert ook veel luisteraars. Soms heel persoonlijk. "Dat zijn natuurlijk heel wisselende gesprekken, want ieder mens is weer anders. Ik zal nooit vergeten dat ik een mailtje, kreeg van een dochter van een luisteraar. Ze schreef: ‘Mijn moeder is onlangs overleden en Groot Nieuws Radio was in de tijd dat zij op sterven lag de infuuslijn tussen de hemel en haar ziekbed.’ Dat zal ik nooit meer vergeten."

Gebed is voor Bert essentieel in het werk bij Groot Nieuws Radio. "Het drukt onze afhankelijkheid van God uit. We kunnen zo supergoed ons best doen, maar het landt dan toch niet in de harten van mensen. Want God alleen kan zorgen dat de boodschap die wij uitzenden met heel veel enthousiasme, echt binnenkomt in de harten van luisteraars."

Een moeilijke diagnose

Vorig jaar veranderde alles voor Bert toen hij te horen kreeg dat hij kanker had. "Het was uitgezaaid, niet naar organen, maar wel op andere plekken. Ik ben nu met een kuur bezig. De artsen kunnen niet zeggen hoelang dat nog gaat duren. Het is niet te genezen, maar het kan wel een aantal jaren geblokt worden, dus daar ben ik al heel erg dankbaar voor."

De eerste dagen na de diagnose waren heftig. "In eerste instantie was er veel chaos en onrust. De bodem zakt onder je voeten weg. Maar al na een paar dagen heb ik een hele diepe vrede van God gekregen, omdat ik het beeld kreeg van Daniël in de leeuwenkuil met een leeuw die je probeert te vermorzelen. Maar Daniël zat daar zo ontspannen en hij wist gewoon dat hij veilig was in Jezus’ armen. Dat gevoel kreeg ik vanaf die tijd heel erg over mij heen en dat is ook niet meer weggegaan."

Een vrede die alle verstand te boven gaat

De vrede die Bert voelde, is niet met menselijke logica te verklaren: "Dat komt van boven, dat ben ik niet! Het komt niet uit jezelf. Je karakter speelt natuurlijk wel een rol in hoe je met dingen omgaat. Maar dit is een vrede die alle verstand te boven gaat. Het gaat écht alle verstand te boven."

Zelf was Bert eerst verbaasd over zijn eigen rust. "De arts zei elke keer als we in Nijmegen op bezoek gingen: ‘Ik maak me grote zorgen over u.’ En dan dacht ik, ik maak me eigenlijk helemaal geen zorgen op dit moment. Ik weet dat ik in goede handen ben."

Genade via anderen

Bert ervaart Gods nabijheid op allerlei manieren, ook via de mensen om hem heen. "Ik zie God ook heel vaak in het aangezicht van de ander. Dus ik krijg heel veel van Zijn genade, liefde en trouw via andere mensen naar me toe en ik word daardoor gedragen."

Dat zorgde ook voor bijzondere momenten, zoals een vakantie in Portugal met zijn vrouw Bea en hun dochter. "Ik mocht niet veel bagage meenemen, maar ik dacht: één boekje moet toch wel kunnen." Hij koos voor een boek van Henri Nouwen: Met de dood voor ogen. "Ik draaide de titel naar mezelf om en ik schoot eigenlijk in de lach. Maar ik dacht: laat ik het toch maar meenemen. En dat boekje is zo enorm tot zegen geweest in die vakantie."

Bevriend met de dood

In het boek ontdekte Bert een andere manier van kijken naar sterven. "Henri Nouwen schrijft dat je bevriend moet worden met je dood. Dat was voor mij bijna vloeken in de kerk, want de dood is toch je laatste vijand? Maar hij schrijft: dat is ook zo, maar het is een overwonnen vijand. Dus eigenlijk is het geen vijand meer."

Tijdens de vakantie zakten deze inzichten van zijn hoofd naar zijn hart. "Sterven is thuiskomen, is bevorderd worden tot heerlijkheid, is ontslapen. Als ik ’s avonds naar bed ga, denk ik: oh heerlijk, lekker op bed uitrusten. Dat is heen gaan naar God. En dat heeft mij eigenlijk wel bevriend gemaakt met mijn dood, dat ik het kon omarmen. Al zou ik over een maand moeten heengaan, dan is dat ook goed."

‘Dit is de mooiste reis die ik ga maken’

Toch blijft zijn ziekteproces ook moeilijk. "Aan de andere kant wil je je geliefden, de wereld waar ik nog middenin leef – want ik doe alles weer wat ik daarvoor deed – niet loslaten. Dat is denk ik ook menselijk. Maar tegelijkertijd is ook in alle boodschappen die op me afkomen de basis van: er komt zo iets moois aan. De mooiste reis. Ik ben naar Portugal geweest en ik maak graag wel wat meer reisjes, maar dit is de mooiste reis die ik ga maken."

Het hele gesprek met Bert kun je hieronder terugluisteren.